Uroczystość św. Urszuli

W dniu 22 października 2017 r. w naszej bursie odbyła się Msza św. z okazji święta naszej Patronki, św. Urszuli.

Święta Urszula była nieustraszoną i odważną męczennicą, która wraz z towarzyszkami zginęła w obronie wiary. Jest dla nas przykładem, abyśmy i my, wpatrując się w nią, postępowali tak jak ona. Bronili mężnie i z odwagą naszej wiary.

Na uroczystość w kaplicy i krótkie przedstawienie przygotowane przez nasze najmłodsze internistki zostali zaproszeni rodzice dziewczyn. Przybyły również, jak co roku, byłe wychowanki bursy.

O godzinie 16:00 rozpoczęła się Eucharystia, sprawowana przez ks. Piotra Gawendę, podczas której odbyło się przekazanie naszego sztandaru nowo wybranemu pocztowi sztandarowemu.
Po przekazaniu sztandaru, odbyło się ślubowanie klas I. Dla starszych dziewczyn była to okazja do odnowienia ślubów, które same składały 2-3 lata temu. Był to również powrót do wspomnień, kiedy to one z wysoko uniesioną głową, wpatrzone w obraz Jezusa Chrystusa powtarzały słowa przysięgi...

Gdy uroczystość w kaplicy dobiegła końca, uczestnicy Mszy św. zostali zaproszeni na krótką część artystyczną przygotowaną przez nowe internistki, pod kierownictwem siostry Julii i siostry Marii Małgorzaty.

Tematem przedstawienia było szczę-ście. Co tak naprawdę rozumiemy przez słowo szczęście? Dla każdego słowo szczęście oznacza zupełnie coś innego. Często zagubieni w własnych sprawach, marzeniach o sławie i bogactwie, zapominamy o tym, co jest naprawdę ważne w życiu człowieka. A jest to Bóg. To właśnie w nim znajdujemy sens naszego istnienia, a także doświadczamy uczucia szczęścia. Przedstawienie miało na celu przypomnienie tego, że czasami wymagamy od życia zbyt wiele, zamiast cieszyć się z obecności otaczających nas ludzi, z rzeczy na pozór niepozornych, a jednak dających radość. Właśnie taka radość: z otaczającego nas świata, z rozmowy z Bogiem, gdy zwracamy się do Niego w trudnych dla nas chwilach - są jak kwiaty rosnące w ogrodzie naszej duszy. Zapominając o tym, zaniedbujemy ten ogród, który jest w sercu każdego człowieka, w skutek czego, rosnące w nim kwiaty zaczynają obumierać...

Tą, radosną częścią artystyczną, dziewczyny przypomniały nam wszystkim o ogrodach, które są w nas. Na zakończenie wspólnie spędzonego dnia, rodzice wraz z ich córkami zostali zaproszeni na mały poczęstunek. Po przedstawieniu minęła już dobra chwila a śmiechu i radości nie było końca. Szczęście w tym dniu do nas przyszło. Czas mijał i nadeszła w końcu godzina pożegnania.

Myślę, że mogę jednak powiedzieć, że ten dzień na długo pozostanie w naszej pamięci, a wraz z nim, słowa: ,,Pamiętajcie o ogrodach!” I wam, czytającym tą krótką notkę, życzymy by szczęście witało was każdego dnia oraz byście i wy nie zapomnieli o swoich małych „ogrodach...”

Karolina G.